Rafael Úbeda ( Pintor e violinista)
O pintor e músico natural de A Cañiza (Pontevedra) explicou que de pequeno aprendeu a tocar o violín con tódalas dificultades que supoñía facerlo nunha familia humilde e en plena Guerra Civil e, años despois, achou una beca «de mil pesetas» para estudar nunha facultade de Bellas Artes do sur de Holanda.
Alí, o profesor Wilhem Von Leusden, investigador da técnica do grabado utilizado polo maestro de Rembrandt, fíxose cargo dos estudos de Úbeda e o ver cómo resolvía os ejercicios pictóricos durante os seus ensaios ante o piano e o violonchelo faloulle da «sinestesia». Úbeda pintaba na casa do profesor namentras él tocaba e, según lle dixo Leusden, os seus debuxos «tiñan un ritmo propio do que ve música na la pintura e o revés».
As interrelacions plásticas e sonoras de Kandisky e o compositor Schonberg centraron unha tesis doctoral de Ubeda sobre a ‘sinestesia’, o que inspiou seu discurso de ingreso na Real Academia de Bellas Artes ‘Nuestra Señora del Rosario’ de A Coruña, que recolle antecedentes ó longo da historia.
Explicou que antes de saber nada da ‘sinestesia’ estudou na academia de San Fernando de Madrid con outros artistas gallegos como Xaime Quessada, Manuel ‘Buciños’ ou Alberto Datas, entre outros e, tralas súas investigacions sobre Kandisky, deduxo que Quessada ‘tambén era sinestésico pues íbamos juntos a dibujar al circo Price y obteníamos mejores resultados cuando ensayaban con música’, agregou.
Como ‘sinestésico’, o pintor pontevedrés coñece outros con esta cualidade coma o violinista falecido Manuel Quiroga, que pintou ca súa man esquerda tras quedar parapléxico, arquitectos, escritores e músicos coma orensá Rosa Gayoso, profesora no conservatorio de música de Vigo.
